حرف هام آزارش می داد ، ساکت می خواست مرا
خوشترین لحظه برای من وقتی بود که حرف هامان گره می خورد در هم و می جنگید
و برای او گره خوردگی دست هامان و نگاهمان..
و من ، که دخترکی بودم ، آن چیز پنهان در پس چشمهاش را می خواستم
و او، که پسر کوچکی بود آن چیز پنهان در پس لباسهام کنجکاوش می کرد

من هنوز زبان تنم را نمی دانم
و هنوز عشقبازی مغزهایمان را دوست تر می دارم
کار تن منحصر نیست به من
_ شاید اگر می شناختمش هر تجربه یکه بود و خاص _
اما مغز من در انحصار من است
اتفاقی خاص من
که تجربه اش نمی توانی بکنی با دیگری

حالا تو را می بینم ، نه پرهیبی ، نه چیزی ساخته ی تخیل من
خودت را می شناسم و دوست دارمت
هماغوشی فکرهایمان را ..
اسباب ِ بازی هم نبودن ، همبازی بودن ..
بازی های پس ذهنت مال من
تنت مال دیگران
دوستت دارم