آقای بلاگر آدم حسابی جنگل واژگون سلينجر رو مرحمت کردند به بنده
برای اينکه از خانوم بلاگر محبوب کم نيارم احتمالا و دافعه م نسبت به سلينجر کم بشه

اما نشد جانم ، نشد

اولش که به ياد جوونيا ولو شدم به خوندن و سعی کردم پيش داوری های ذهنم توی مطلوب يافتن / نيافتن کار تاثيری نداشته باشه

اما نشد جانم ، نشد

فضای توهمی تهش برام جالب بود البته ، اما فقط کل فضا ، نه موقعيت ها حتی
يه چيزاييم رو خوب من نمی فهمم ، مثلا عشق در نگاه اول ، يا بعد هجده ماه هنوز دنبال شوهر بی وفای سه چهار هفته ای رفتن به نيت برگرداندنش
يه چيزايی هم خيلی حرصمو دراورد ، مثل اون ديالوگ لوسهای زوج تازه مزدوج ، الان حافظه ی اينسايدر استورييم خوب کار نمی کنه اما گمونم اگه اونا اونيل نوزده ساله به جای چارلی چاپلين پير جی . دی جان پير رو برمی گزيد شايد يه چيزايی راجع به ازدواج و ماه عسل ياد می گرفت و انقدر بی مزه نمی نوشت
يا توصيف يه مرد برگزيده
در مقابل آليس هپبورن که گستاخانه و با رفتاری چون اعضای گروه مدافع حق رای برای زنان
سخنان او را قطع می کرد ، کاملا با خونسردی رفتار کرد
که خوب همون طور که مستحضر هستيد رفتاری شنيع تر از رفتار اين قوم وحشی يافت می نشود

تازه نقطه ی اوج داستان اونجاست که خواننده متوجه می شه نکته ی آموزشی قضيه
برخلاف تصور اوليش اين موضوع جلف و تکراری نيست که باتلاش و کوشش انسان ها قادر به پيشرفت و تغيير طبقه ی اجتماعی از پيش تعيين شده شان هستند
* بلکه همان طور که از ديرباز در ادبيات پرمغز وطنی آمده اصل بد نيکو نگردد چون که بنيادش بد است

پی نوشت

يکم ـ آقای بلاگر ادم حسابی ، لطفا اين پست را با انديشه ی دندان اسب پيشکشی را که نبايد شمرد نخوانيد ، شايد شمردن دندان اسب پيشکشی به نيت مراقبت بيشتر و پيش دام ـ دندانپزشک بردنش باشد ، به نظرم اومد اينجوری اهميت بيشتری به هديتون دادم تا با يه ممنون دوستم

دوم ـ خواهره گفت باز داری سلينجر می خونی و غر می زنی و نقاش خيابان چهل و هشتم خوانيم را به يادم آورد و اينگونه خط بطلانی کشيده شد بر ادعاهای پرطمطراقم مبنی براينکه من سلينجر نمی خونم هيچ وقت

سوم ـ * بی خيال خوش خيال هايی مثل عنصرالمعالی کيکاووس که توی قابوس نامه اش آورده
بزرگی خرد و دانش راست ، نه گوهر و تخمه را