Where are you now my fingerprints ?

نارسیسیم حاد ندارم ها

روزی چندبار که خودم را وزن می کنم
متر به دست که می ایستم جلوی آینه و سانتی مترها را نگاه می کنم
اما زیاده یا کم شدن چیزها آزارم می دهد
جای خالی این دندان عقل آزارم می دهد مثلا
یا پرشدگی آن دندان که هنوز بعد سه سال حسش می کنم
گرم های اضافه آزارم می دهد ، وای به وقتی که بشود کیلو
هیچ فکر نمی کردم کاملم ، اما از یک وقتی فکر کردم باید روی همان وزنی که هستم بمانم
حالا که دست کم پنج سالی گذشته یک کیلو و هشتصد گرم اضافه تر از آنم
هر روز من با این عددها که نگران دنبالشان می کنم شروع می شود
قد که سال هاست نمی کشم ، اما چندسانتی متر اضافه تر طول تنها افزایشی است که با شادی می پذیرم
موهای اضافه نباید باشند ، من سنگینی یک ابروی در آمده را هم می فهمم
لاک را چند ساعت بیشتر تحمل نمی کننم ، سنگین می شود دستم
مقدار ورود و خروج بدنیم باید نسبت ثابتی داشته باشد
حساب قطره های خون را هم دارم
این ماه جراحی کرده ام و آن همه خون .. پس خبری از مالیات ماهانه نیست
اشک که بریزم ، بعدش حتما آب می خورم




گاهی هم به آن نه ماه فکر می کنم
موجودی توی من ، اضافه بر تمام موجودی ریز حساب شده ام
ترسناک است ، نیست ؟
گمانم تمام روز عق بزنم