این دوشنبه هم به خانه نشینی گذشت
هفته ی پیش خودم را گول زدم که حالا که نرفته ای امامزاده طاهر عقوبتت خانه مانی ـ با هم وزنش اشتباه نشود ـ است
این هفته اما هیچ بهانه ای نبود برای نرفتن به ورک شاپ بهمن جلالی
می خواهم اعتراف کنم که مدتی است ـ کوتاه هم نه ـ که دل و دماغ این بازی ها را ندارم
یک روزهایی نصف شهر زیر پایم بود برای از این جلسه ی فرهنگی به آن نمایش فیلم ،
ازین تجمع سیاسی به آن افتتاحیه ی عکاسی / نقاشی / .. حالا
توان خود را به کافه ای رساندن و همکلامی با کسی را هم ندارم
جدی تر از دوره های تابستانی به نظر می رسد ، اما چه معلوم شاید باز پاییز ..

حالا که اولیش را آمدم بگذار این را هم ثبت کنم که سال شاملو را هم دلم نبود بروم
راستش نیت هرساله هم بیش از مرده پرستی و تجدید بیعت با غول بزرگ
دیدن آشناهایی بود که وعده ای ناگفته قرار ملاقا ت سالی یک بارشان را می انداخت به آن روز
یا آن مردهای ریشو که بی خود ساعت ها شعر می خواندند
یا تمام پسرهایی که اسمشان بامداد بود
حالا اما محافظه کار شده ام
قبل از هرکار جمعی فکر می کنم چقدر ممکن است کیچ محسوب شود
و چقدر من حاضرم جزئی از این کیچ باشم


* این عکس را فروردین امسال گرفته ام
یک شنبه بیست و هفت فرودین هشتاد و پنج
همان وقت که رسیدیم دو تن از شیفتگان آن حضرت
مشغول پرداخت این شبه سنگ بودند
حالا نمی دانم چه وضعی دارد