Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Private Fears in Public Places
Blog Archive
-
►
2005
(120)
- January (13)
- February (21)
- March (14)
- April (7)
- May (6)
- June (7)
- July (7)
- August (10)
- September (15)
- October (7)
- November (9)
- December (4)
-
►
2006
(170)
- January (8)
- February (11)
- March (16)
- April (11)
- May (19)
- June (9)
- July (12)
- August (16)
- September (19)
- October (18)
- November (16)
- December (15)
-
▼
2007
(137)
- January (14)
- February (17)
- March (12)
- April (12)
- May (15)
- June (15)
- July (11)
- August (11)
- September (5)
- October (8)
- November (10)
- December (7)
-
►
2008
(70)
- January (8)
- February (7)
- March (6)
- April (7)
- May (8)
- June (5)
- July (8)
- August (4)
- September (4)
- October (7)
- November (3)
- December (3)
7 comments:
كامنت مرتبط ندارم. ولي وبلاگ نازي داري! به منم سر بزن!ء
واییییییییییی !
عجب عکسی بود . هم می ترکاند آدم را از خنده ، هم آن وسط ها چندش آور بود . هم مجبور می شدی انگشت ِ شست و اشاره را پرفکت کنی .
البته نه فقط برای عکس ها . برای انتخاب کننده که یرما باشد .
ولی کلا اشعار جناب رویایی خواندنی ست .
Mmmm & the bare , strange person = all right !
يرما
البته ميدانم كه مي‌داني كه كامنت قبلي اداي ديني بود به ناشناساني كه مي‌ايند بطور رندوم و بدون اينكه چيزي بخوانند هميشه يك همچون چيزي مي‌نويسند. با اينحال، يرما، عجب وبلاگ نازي داري ها!!!ء
و اما، فوتوغراف هاي يرما كجايند؟
يرما(حيف كه از اين اسم خوشم مياد و دلم نمي‌آد بگم خانم گُنده‌نمايي)! آن صندوق آواز صرفاً حاوي بعضي از سندهاي خاطره‌انگيز آزموسيس از دوران پارينه‌سنگي تا كنون است. از بيتلز خاطره‌اي ندارم ولي اگر بيورك در تيررسم قرار بگيرد حتماً گلوله‌اي حرامش مي‌كنم
در اينجا جا دارد از حسن سليقه‌ي هم‌صنفان كه به خوبي سوزني را در كاهدان يافته‌اند تشكر كنم. شما هم بد نيست كه يا در سليقه‌تان تشكيك كنيد يا اينكه منتظر بمانيد كه خودمان در زمان مقتضي كمپليمان بايسته‌اي تقديم كنيم
فرناندو را هم الان گوش كردم
حرص هم نخور وگرنه اسكوتر هم اضافه مي‌كنم‌ها!!!ء
يرما!يرما! از اينكه مرا شستي و روي بند رخت پهن كردي ممنونم. حسابي برنزه و جذاب شدم! من يادم نمي‌ايد كه در هيچ مقطعي از زندگي ادعاي خوش‌سلبقگي موزيقايي كرده باشم. وگرنه بلك آيد پيز و جيجي د آگ را در ديدرس مردم قرار نمي‌دادم. با هركدام از اين آهنگها زماني خوش بوده‌ام. خواه هنگام لايي كشيدن در اتوبان صدر، خواه انجام سماع در مهماني‌ها، خواه در رومانسيدن. موزيقي بيتلز و لنون هم فارغ از مسائل فرامتني و موج‌آفريني‌‌اش كه موردعلاقه من نيست، يك چيز معمولي است براي من. از يرما هم نمي‌ترسم
در هر حال اين جوك‌باكس، حاوي موزيقي به مثابه هنر نيست. بلكه موزيقي به مثابه لذت دنيوي
من داريوش بگذارم؟ مرگم باد
چشم سبز كيه؟ء
“We're born alone, we live alone, we die alone. Only through our love and friendship can we create the illusion for the moment that we're not alone.”
Post a Comment