با پیمانه‌ی روزهای خویش که به چوبین کاسه‌ی جذامیان ماننده است

و فکر می‌کنم حیفِ پیچاپیچ ِ زلف، سرخی لب‌ها، حیفِ تن

حیفِ لوسیون‌ها و عطرها و رنگ‌ها

حیفِ تمامِ روزهای تعطیل

و شب‌هاش
که تا زودیش خیلی نزند توی ذوق
پیاده‌پیاده شهر را گز




حیفِ من