دو هزار و سیصد و چهل و دو روز بد" ،
محمد حاتمی با بازی و صدای وحشتناکش ،
هنوز از یادآوریش تنم به خارش می افته و مغزم به گزگز..
_ من این مرد رو همیشه ستایش می کنم ، حتی اگه توی یه سریال سطح پایین... _
یه متن خوب که اشک آدم بزرگای کناری رو دراورد
استفاده ی به جا از بک پروجکشن
و عمو غریب پور نازنین....
و بهمن قبادی _ از عشق های بزرگم _ بین تماشاگران

و پشت بندش فیلم " حلقه " از سینما چهار
یه فیلم ژاپنی ژانر وحشت
که اگه تو محفل گرم خانواده و همراه با خنده و خوراکی دیده نمی شد ،
خیلی خیلی بد بود

حالا من حق ندارم که با چشم های باز خیره بشم به مونیتور
و نتونم به عکاسی گفتمان محور و شاخص های کوفتی ِ پست مدرنیسم فکر کنم؟