پسراني كه به من عاشق بودند
گرچه هنوزبا همان موهاي درهم
ـ و گردن هاي باريك و پاهاي لاغر
به تبسم هاي معصوم دختركي نمي انديشند
كه باد هيچ وقت او را با خود نبردـ و گردن هاي باريك و پاهاي لاغر
به تبسم هاي معصوم دختركي نمي انديشند
اما خدا اولينشان را خير دهاد
كه با تنها تبريك غير فاميلي چهارده فوريه
آينه اش را گرداند سمت من تا انعكاس خورشيد را حس كنم
انقدر گم شده اند تاريخ ها
كه يادم رفته بود
بيست و چهار بهمن ـ ظهيرالدوله
ـ كدام دختر است
كه شو مي كند به باد؟
ـ دختر همه ي هوس ها*
*فدريكو گارسيا لوركا
No comments:
Post a Comment