باران می بارد ولی من باور نمی کنم

ته تهش خیلی هم خوشحال شدم که اون نشست مسخره ی عکاسی تشکیل نشد
من که به هدفم که همانا دیدن آقاهه ، نه ، دیده شدن توسط آقاهه بود رسیدم

بعد پیاده تا موزه .. همه چیز هم که سر برنامه .. از پنج و مقداری زیاد تا هفت و فقط آشنابینون
نور مایند .. انیمشن دوست ها و انیماتورها یک میلیارد بار از عکاس ها خوبترند
چندتایی آشنای جذاب .. آقاهه معلم ترسیم فنی خیلی جوونیها و اون همه مهربون
تازه پذیراییم شدم

بعد بارون و خیابون و ترافیک .. از اونوقتا که حرص نمی خوری چون عجله ای نداری
و پخش شدن نور قرمز ماشینا تو شیشه ی خیس

پله ها .. مقادیر دیگری معاشرت .. همین

__

! هاه ! تایتل دزدی
__

چقدر این آدم ها مهربانند .. یک کم از شب که گذشته باشد همه با اصرار می خواهند برسانندت
ـ به کجا معلوم نیست! ـ
اما به نظرم در خونه وا و مهماندوست هم هستند
یک صف درست می شود جلوت و لابد چقدر بی لیاقتم من که دلم پیکان خط دار می خواهد
و دقیقا موقعی که از شرمندگی اصرار آقایون و برای جلوگیری از خستگی شون پریده ام توی یه ماشین مسیر نزدیک
ماشین مسیر اصلی باید بیاید