I'm a very private person

اتاقم و خلوتم را می خواهم

این روزها این جمله را بارهاااااا تکرار می کنم
به گوششان نمی رود
زیر بار مهربانی های ثقیل خویشاوندی در حال فرو رفتنم

از اولش هم گفتم من می شوم پری
رها می کنم خودم را از رنگ بازی و اسباب های جلد شده
اما نام کرده ای که نبود توی اصفهان
که بشود بهانه ی پرواز
حتی اگر جوجه کبابش عق آور باشد
بَدَست آدم توهمش بشود پارسای ژولیده ؟
بهتر نیست از امروز من که با هر بار تکان پرده ی پلاستیکی ایوان خانه هنرمندان
دادم می رفت هوا که میزمان است که حرکت می کند؟
بعد اذان باشد و مسجد خالی و بشود دوید
..گر بر سر من زبان شود هر مویی

نامزد اصفهانی نبود
پری نشدم
آواره ی خانه ی این خویشم و آن قوم
رهایم اگر بکنند
تختم هست و آبی گرد گرفته ی اتاقم
و چقدر دلم نوشتن می خواهد
و خواب صبح
و
خانه و خلوت و خانه ی خلوت و خلوت خانه و هر احتمال خ دار دیگر