و غیابت، حضور قاطع اعجاز است

لیوان شیر داغ جلوم

باید بند اول دستورات خواهره را پیاده کنم، که سه تا تاکید مهم هم به دنبال دارد
دستوارت را همین حالا دریافت کرده ام، روی در مایکروویو چسبانیده شده بودند
یک _ آدم پیدا کن که بریم باهاشون امامزاده طاهر
تمام شانسم را امتحان کرده ام و به آقای طفل باهوش هم گفته ام
که برنامه اش را ردیف کرده که کلی مشغول
و آخر شب پیغام داده پدرگرامیشان راهی است و مراسم! چه ساعتیست؟
می ماند یک نفر دیگر
شازده پسر که دارند کش و قوس صبحگاهی می آیند
. می آیی؟ می آید
دو _ یه لباس پیدا کن که من بپوشم، خیلی مهم
هه! خودم که با مانتوی گشاد درویشانه ی مادره تردد می کنم
و باز هم ترسان
تو هم همان سارافون جینت را بپوش و بپز توش
لااقل رنگ ندارد که چشم هایشان را خیره کند
..

اینجوری است که بالاخره سه تایی راه می افتیم به سوی امامزاده طاهر
با تلق و تولوق قطاری و گذر از راههای شبیه سفر دوری
آنجا هیچ آشنای مهیجی نمی بینیم و نه حتی آدم های هرسالی قبلن ها
دوسال پیش را نبوده ایم
پیشترها کلی آدم می نشستند روی زمین و برای خودشان شعر می خوانندند
حالا کانون نویسندگان برنامه دارد
و هی آدم گنده ها می ایستند به حرف، و انگار خیلی هم باربط نه
سنگ هم گذاشته اند باز .. شولوغ است آن دور و ور و من نمی بینمش که چطور
..

غول زیبا .. غول زیبا
جاودانه گی
رازش را
با تو در میان نهاد