تکرارِ دردِ یاد

ای خاطراتِ کهنه‌ی پرپر

جرأت نمانده است و گر هست،

نوعی جراحت است.

اما...، هنوز

من ایستاده‌ام

و با دهانِ آن‌همه از دست‌رفتگان

از تو سوال می‌کنم

فریاد می‌زنم

محکوم می‎کنم.

آن شور و شوق شهامت

گیرم که بی‌مهار

                     شرارت بود،

آیا؟

نصرت رحمانی