از کنسرت شهرام ناظری می آیم اینقدر هشیار؟
اژدها آتشی بر پا نکرد
به خانه ای خوش ساخت وراحت می مانست
نه بلندی درخت ها در بالای سر
ناظری را وحشی دوست دارم ،
و غوغای عارفیان
مشکاتیان ، ساکت ، عندلیبی، مقادیری از کامکارها و باقی را
جدای اژدها دوست تر می داشتم

طراحی صحنه افتضاح
چشمهام را می بستم که نبینمش
جنگل و شمع ودریای پارچه ای
و کاریکاتوری افتضاح از تاریخ پرشکوه مام میهن
و شعرها همه وطن پرستانه
حضرتشان که شروع کرد به خواندن ای ایران
خواستم که بلند نشوم
به یاد آن همه سال ایستادن برای سرود
و غرور بی پایه و بی سرانجام
اما اژدها را دمی است که شور می اندازد در سر
و شعور را می برد از دل