Strut It !

آخه می دونی به خانوم ن قول داده بودم برای آخر هفته

فوتوشوتینگ جدی بود و فشن فتوگرافرشم فرنگی ، نمی شد قرارو کنسل کرد
چندبار که جلوی آینه تمرین بشه و چندباری هم توی رختخواب با چشمای بسته
خودمم باور می کنم این بهونه ی قابل قبول تمیز این همه شهر کثافت مونی رو

این خانوم ن ، طراح لباس محترم ، موجود جالبیه .. اولین بار فکر کردم چه لوس که فارسیش این همه بده
الان که چندساله ایرانه .. بعد فهمیدم فارسی زبون مادریش نیست
و گیر چه آدماییم افتاده ، طفلک هفتاد درصد حرفای ما رو نمی فهمه و لبخند می زنه فقط
انگار هنوز هم دستگیرش نشده که نصف بیشتر کارای حرفه ای اینجا معرفتی صورت می گیره
امروز که ساعت یازدهش شد دوازده و مقداری ، داشتم به اصالت ایرونیش ایمان می اوردم
که بعد اونجور مسترس ( اسم مفعول استرس ) دیدمش و فهمیدم زیر سر سینماییای نازنینه

آقاهه ننشسته می گه همدانشگاهی هستیم .. حالا اینکه من یه سال بعد از فارغی ایشون
رفتم دانشگاه و اونم یه دانشکده ی دیگه لابد بحث جداییه
و تازه اون شب پارسال که توی اون کافه ی دور ، مست از قرارگیری در جایگاه قدرت
به آقاهه گفتم نمی شه عکس بگیرید هیچ فکر نمی کردم که تهران دهه
و بعد فامیلی قشنگم و یهو اسم تموم ایل قطار جلوم
خدایا خودت رحم کن .. که رحم نکرد .. تو دو ساعت بعدی هم هیچ اسمی به میون نیومد که غریبه باشه

یه میانگین آماری اگه می گرفتیم امروز، پنجاه درصد دخترای این شهر هم اسم من بودن
بیچاره آقا خارجیه فکر کرد اینجا هرکی جلوی دوربین وایسه به این اسم صداش می کنن

حالا درسته من جز لبخندای احمقانه در برابر متچکرم های مسخرش توجهی بهش نکردم
ولی کی گفته از معاشرت با یه صاب لایکای طلایی آفتاب سوخته
که خیلی حرفه ای سویتی بار آدم می کنه بدم میاد ؟؟؟

عجب روزی ساختیم واسه آدمایی که تو کوچه پسکوچه های فلسطین تردد و زندگانی می کردند

ـــــــــــ

اضافات

یک ـ بنده هنوز بهبود پیدا نکردم اما
سه قسمت فرندز انبار شده برای روز مبادا و مقادیری نیکولا کوچولو و کیک شکلاتی خواهرپز
کم هم جواب نمی ده، مستحضرید که

دو ـ درسته گذشته ی یه آدم از بین رفتنی نیست
اما وقتی کلی سعی می کنی که یک فرد در زندگی حالت ناپدید باشه
و از رو نمی ره ، فقط می تونی کارو حواله کنی به انگشت وسطیت ، دست البته