ای حلزون ، از کوه فیجی بالا برو

من که قصد جشنواره کردن نداشتم

که یک صورتی یواش مالیدم روی لب ها و مسکن را انداختم بالا و زدم بیرون
که چک را بگیرم و برگردم زود
برگردم زود اصلا توی مرام من هست ؟
اینجا را که پایین بروی .. بعد چپ با تاکسی .. می شود جلوی سپیده
که برنامه هم ندارند
بعد بالا .. راستش .. عصرجدید ... من فقط برنامه می خواهم .. نیست
ادامه ی راه به سمت فلسطین که می بینم میسد کال .. خانوم جالبه
که منو دیدن و برم می گردونن دم عصر جدید
خانوم دوست داشتنیمان هم برنامه دارن .. هم ازین مجله زشتا که خوبهیش اینه که کلفته و می شه روش نشست و سرد نشد
بعد تا این چندروز که ایشون به عنوان پیر و کارکشته حضور دارن ، افسار فیلم بینی من در دستشون
تازه که جشنواره کردن هم امری جمعی است و فیلم فقط حاشیه است و بهانه

فیلم ژاپنیه اما واقعا شبکه دویی ِ خسته کن ِ نشیمنگاه آزار بود
با قرص صورتی اعانه ای دست مال آقای بیننده هم خواب برای من ضروری تر
اما صندلی های عصرجدید بد و من هی تکان و جا به جا
اصلا من با کل این مردمان زرد مشکل دارم
هیچ نه هنرشان را درک می کنم .. نه زندگی مورچه وارشان را
یک روز باید به طور رسمی این منطقه را از لیست دیدنی هام حذف کنم .. یا برای فهمیدنشان تلاشی بکنم

حالا ببینیم فردا چه می شود .. آیا می خوابیم ؟ یا لذت می بریم ؟ یا نشیمنگاهمان طغیان می کند و خانه نشین می شویم